Κανόνες γραμματικής/ορθογραφίας/σύνταξης της νεοελληνικής

[Gpower2]

Επειδή πολύ συχνά υπάρχουν "διαμάχες", απορίες, διχασμοί και αμφιβολίες για κάποια γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες της νεοελληνικής γλώσσας, ανοίγω αυτό το thread, για να ποστάρουμε κάποια αδιάσειστα στοιχεία που θα έχουν όλοι οι διορθωτές και μεταφραστές υπόψη τους. Μπορεί να ποστάρει όποιος θέλει, αλλά απαραίτητος όρος να αναφέρεται η πηγή του. Τα ποστ θα γίνονται EDIT ώστε να είναι καθαρό το thread για εύκολη ανάγνωση.
_________________
Διαβάστε τους Κανόνες του Forum! Τα greeklish απαγορεύονται!
Διαβάστε το Playback FAQ
Feeling... nauseous already? Wait to see my anime list first...

And remember, fansubbing is NOT serious business...

[Gpower2]

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ Αναπροσαρμογη της μικρης νεοελληνικης γραμματικης του ΜΑΝΩΛΗ ΤΡΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ - 2002 ΣΕΛ 38-39 έγραψε:

47. Σε μερικές λέξεις, όπως βλέπουμε στα παραδείγματα, άλλοτε φυλάγεται το τελικό ν και άλλοτε χάνεται. Οι λέξεις αυτές είναι το άρθρο «τον», «την», το αριθμητικό και αόριστο άρθρο «έναν», η προσωπική αντωνυμία του τρίτου προσώπου «αυτήν», «την» και τα άκλιτα «δεν», «μην» 1. Φυλάγουν το τελικό ν, όταν η ακόλουθη λέξη αρχίζει από φωνήεν ή από σύμφωνο στιγμιαία ( κ, π, τ, μπ, ντ, γκ, τσ, τζ ) ή διπλό ( ξ, ψ ) : τον αέρα μην ακούτε δεν είδα έναν καιρό δεν μπορώ μην περάσεις την πρόφτασα είδα έναν ξένο τον τόπο την ντροπή αυτήν ήθελα 2. Χάνουν το τελικό ν, όταν η ακόλουθη λέξη αρχίζει από σύμφωνο εξακολουθητικό ( γ, β, δ, χ, φ, θ, μ, ν, λ, ρ, σ, ζ ) : το γερο τη βρύση δε γράφω μη δέχεσαι τη χαρά το φόβο τη φοβήθηκα ένα λαό τη μητέρα τη νίκη μη ρωτάς μη σταματάς τη ζωγραφίζει αυτή θέλω 3. Το τελικό ν φυλάγεται πάντοτε στο άρθρο «των», στη προσωπική αντωνυμία του τρίτου προσώπου «αυτόν», «τον», καθώς και στο τροπικό επίρρημα «σαν» : των φίλων μου των συμμαθητών μου αυτόν θέλω τον βλέπω φώναξε τον σαν θάλασσα σαν βαρύ είναι

Phantom Duck Εμπειρικός Κανόνας έγραψε:

Ένα κολπάκι-ποιηματάκι που μας είχαν μάθει στο δημοτικό: Τα: ΚαΠοΤε ΨαΞε όπως επίσης και τα 5 διπλά σύμφωνα γκ, μπ, ντ, τζ, τσ, θέλουν τελικό "ν"

_________________
Διαβάστε τους Κανόνες του Forum! Τα greeklish απαγορεύονται!
Διαβάστε το Playback FAQ
Feeling... nauseous already? Wait to see my anime list first...

And remember, fansubbing is NOT serious business...

[Nick7LF]

ΒΑΣΣΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑ 2007 Σελ. 94 έγραψε:

Οι ερωτηματικές αντωνυμίες είναι οι εξής: - τι - ποιος, ποια, ποιο - πόσος, πόση, πόσο • Η αντωνυμία τι είναι άκλιτη. Τι αγόρασες; Τι είπες; • Η αντωνυμία αυτή δεν τονίζεται. Ποιος είναι ο αγαπημένος σου ηθοποιός; Ποιους είδες χτες;

ΒΑΣΣΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑ 2007 Σελ. 151 έγραψε:

Τα τροπικά επιρρήματα Για να προσδιορίσουμε τον τρόπο με τον οποίο γίνεται κάτι, χρησιμοποιούμε τα τροπικά επιρρήματα. - Πώς πέρασες στην εκδρομή; - Καλά. Τροπικά επιρρήματα είναι τα ξαφνικά, έτσι, αλλιώς, ωραία, καλά, άσχημα, μαζί, χωριστά, όπως, κάπως, πώς κ.ά. Όταν θέλουμε να μάθουμε πληροφορίες για την κατάσταση κάποιου ή για τον τρόπο με τον οποίο γίνεται κάτι, χρησιμοποιούμε το πώς με τόνο. Πώς είναι ο ασθενής; Με ρώτησε πώς τα πάω στην καινούργια μου δουλειά. Με το πώς μπορούμε επίσης να εκφράσουμε την έντονη επιθυμία μας, την έκπληξη ή το θαυμασμό μας. Αχ, πώς θέλω να πάμε εκδρομή! Κοίτα τον σκύλο μου πώς κάνει για να βγει βόλτα. Το πώς (με τόνο) διαφέρει από το πως (χωρίς τόνο). Το πως είναι σύνδεσμος που εισάγει δευτερεύουσες προτάσεις και εμφανίζεται εναλλακτικά με το ότι. Λένε πως θα παντρευτούν το καλοκαίρι. (= Λένε ότι )

ΒΑΣΣΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑ 2007 Σελ. 155 έγραψε:

Όταν θέλουμε να μάθουμε πληροφορίες για τη θέση κάποιου (αντικειμένου, προσώπου, γεγονότος) στο χώρο, χρησιμοποιούμε το πού με τόνο. Πού θα πάτε διακοπές; Με ρώτησε πού θα πάμε διακοπές. Με το πού μπορούμε επίσης να εκφράσουμε την έκπληξη ή το θαυμασμό μας. Αχ, πού να το ‘ξερα ότι θα έκανε τόσο κρύο! Το πού (με τόνο) διαφέρει από το που (χωρίς τόνο). Το που μπορεί να είναι είτε αναφορική αντωνυμία που εισάγει αναφορική πρόταση είτε σύνδεσμος που εισάγει δευτερεύουσα πρόταση. Τα παιχνίδια που μου αγόρασες είναι στο δωμάτιό μου. Χάρηκα που ήρθες.

Credits : έγραψε:

Madarb, Nick7LF

_________________
- Διαβάστε τους Κανόνες του Forum.
- Μη χρησιμοποιείτε greeklish στις απαντήσεις σας.
- Για πληροφορίες των projects, πηγαίνετε στο Project Info.
- Για τα releases, επισκεφθείτε τον Tracker - Downloads.



アニメ日食

[gpanos]

Νεοελληνική Γραμματική (Μανόλη Τριανταφυλλίδη), έκδοση IA’ 1988, σελίδες: 23-25 έγραψε:

Ότι και ό,τι Επιλέγουμε "ό,τι" όταν στην πρόταση μπορούμε να αντικαταστήσουμε τη λέξη αυτή με το οτιδήποτε. Αν η λέξη μπορεί να αντικατασταθεί με το "οτιδήποτε", τότε είναι το "ό,τι". π.χ. Ό,τι και να κάνω δεν είστε ευχαριστημένοι = Οτιδήποτε και να κάνω δεν είστε ευχαριστημένοι

_________________

[psofia]

Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη – Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Νεοελληνική Γραμματική (της Δημοτικής) έγραψε:

Το κόμμα χρησιμεύει συνήθως για να σημειώσουμε λογικό χωρισμό και μικρό σταμάτημα στο εσωτερικό της περιόδου, ή σε μεγάλες φράσεις για να δώσουμε ευκαιρία σε αναπνοή, είτε για να κάνουμε το κείμενο να διαβάζεται ευκολότερα (λ.χ. σε θεατρικά κείμενα, διδακτικά βιβλία) ή για να προκαλέσουμε προσδοκία. Το κόμμα είναι το πιο συχνό σημείο της στίξης και η χρήση του είναι απαραίτητη προκειμένου ν' αποφεύγονται παρανοήσεις και η ανάγνωση, ή η απαγγελία, να γίνεται ευκολότερη. Αν και δεν υπάρχουν απόλυτοι κανόνες για τη χρήση του κόμματος, σε γενικές γραμμές χρησιμεύει για να χωρίζουμε: Μέσα στην πρόταση του όμοιους αναμεταξύ τους όρους, όταν του παραθέτουμε ασύνδετους, π.χ.: Η θάλασσα ήταν ήρεμη, γαλήνια, καθαρή. Στην απαρίθμηση επιθέτων μπρος από ένα ουσιαστικό το κόμμα μπαίνει και πριν το τελευταίο επίθετο, όταν αυτό προσδιορίζει το ουσιαστικό ακριβώς όπως και τ' άλλα: Με αργά, βαριά, κουρασμένα βήματα. Αλλά δεν μπαίνει όταν το τελευταίο επίθετο αποτελεί με το ουσιαστικό έννοια που την προσδιορίζουν τα προηγούμενα επίθετα: Με κέρασε άσπρο παλιό κρασί. Την παράθεση και κάθε είδους επεξήγηση: ʼρχισε μια βροχή, κατακλυσμός.– Ο Όλυμπος, το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας, ήταν κατοικία των θεών. Την κλητική: Νίκο, σου στέλνω σήμερα το γράμμα.– Πήρα το γράμμα σου, κύριε Γιώργο, και χαίρομαι που είσαι καλά. Ένα μόριο ή ένα βεβαιωτικό (ή αρνητικό) επίρρημα στην αρχή της περιόδου, που χρησιμεύει για τη σύνδεση με τα προηγούμενα: Ναι, θα φύγω.– Όχι, δε θέλω.– Τότε, θα συμφωνήσουμε (δηλ. αφού είναι έτσι). Τις κύριες από δευτερεύουσες προτάσεις – τις αιτιολογικές, τελικές (εκτός όταν εισάγονται με το να), αποτελεσματικές, υποθετικές, εναντιωματικές, χρονικές ή που εισάγονται με το χωρίς να, ιδίως όταν αυτές προηγούνται ή όταν είναι μεγάλες, π.χ.: Δεν πρέπει να ξεκινήσομε, γιατί ο καιρός άρχισε να χαλά.– Αν θέλεις, έλα.– Χωρίς να το καταλάβω, μου πήραν το πορτοφόλι. Τις πλάγιες ερωτηματικές προτάσεις όταν προηγούνται του ρήματος: Το τι έκρυβε η στάση της, ήταν δύσκολο να διαπιστωθεί. Αλλά: Ήταν δύσκολο να διαπιστωθεί το τι έκρυβε η στάση της.. Το ρήμα και τον αμέσως κατόπι του εμπρόθετο προσδιορισμό που φανερώνει αντίθεση, π.χ.: Περισσότερο έβλαψε, παρά ωφέλησε. Τις συμπλεκτικές προτάσεις, π.χ.: Δε θα πάω στα Χανιά, ούτε στο Ρέθυμνο.– Και γενναίοι άνθρωποι ήταν, και τον εαυτό τους πρόσεχαν. Τις διαζευκτικές προτάσεις, π.χ.: Ή θα σωθούμε, ή θα χαθούμε. Τις αντιθετικές προτάσεις, π.χ.: Δεν έχομε εμείς, μα κάτι θα γίνει.– Ναι μεν είναι ακριβότερο, αλλά είναι το καλύτερο για τη δουλειά μου. Τις συμπερασματικές προτάσεις: Να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα, ώστε... – Δεν είναι κακός, να (=ώστε να) μη μας δώσει νερό. Το σύνδεσμο και, όταν αυτός έχει σημασία συνδέσμου που χρειάζεται κόμμα, π.χ.: Εσύ μαζεύεις, και (= ενώ) αυτός σκορπά.– Πήγαινε στο καλό, και (= γιατί) δε σ' έχω ανάγκη. Τους όρους μιας πρότασης που συνδέονται με τους συνδέσμους ή, είτε, μήτε, ούτε, όταν είναι περισσότεροι των δυο: Ούτε ο Κώστας, ούτε ο Γιώργος, ούτε Μαρία κατάφεραν να λύσουν το γρίφο. Αλλά: Ούτε ο Μπάμπης ούτε ο Θωμάς είπαν την αλήθεια. Η δυσκολότερη περίπτωση είναι η θέση ή μη του κόμματος πριν από αναφορική πρόταση που ακολουθεί το υποκείμενο, επειδή η λανθασμένη χρήση του κόμματος έχει ως αποτέλεσμα την αλλαγή του νοήματος της πρότασης: Τα δέντρα του κήπου που είναι καρποφόρα χρειάζονται λίπασμα. ( Η αναφορική πρόταση εδώ προσδιορίζει άμεσα το υποκείμενο. Καθορίζει ποια δέντρα του κήπου χρειάζονται λίπασμα, δηλαδή όσα δέντρα είναι καρποφόρα και όχι όλα. Πέταξαν τα ροδάκινα που είχαν σαπίσει. (= Πέταξαν μόνο εκείνα από τα ροδάκινα που είχαν σαπίσει). Τα δέντρα του κήπου, που είναι καρποφόρα, χρειάζονται λίπασμα. (Εδώ μπορεί να παραλειφθεί η αναφορική πρόταση χωρίς να προκύψει αλλοίωση του νοήματος· δηλαδή τα δέντρα του κήπου, που όπως γνωρίζουμε είναι όλα καρποφόρα, χρειάζονται λίπασμα.) Πέταξαν τα ροδάκινα, που είχαν σαπίσει. (= Πέταξαν όλα τα ροδάκινα τα οποία είχαν σαπίσει). Το κόμμα και τα άλλα σημεία της στίξης: Όταν παραθέτουμε τα λόγια κάποιου άλλου σε εισαγωγικά, σημειώνουμε το κόμμα έξω από τα εισαγωγικά μόνο όταν το απαιτεί η πρόταση: Κατορθώσαμε να πει «παραδίνομαι», γιατί τον κουράσαμε πάρα πολύ. Αντίθετα, δεν χωρίζουμε με κόμμα τις παρένθετες προτάσεις, μικρές ή μεγάλες, που δηλώνουν ποιος είπε τα λόγια που βρίσκονται στα εισαγωγικά: «Είμαστε έθνος ανάδελφο» είπε ο Πρόεδρος. Αν, όμως, αυτού του είδους οι προτάσεις υπάρχουν σε διαλόγους χωρίς εισαγωγικά (εισάγονται δηλαδή με παύλες), χρησιμοποιούνται πάντα με κόμμα: – Μπορείτε να πιείτε νερό, μας είπε ο περβολάρης. Δεν σημειώνουμε κόμμα αμέσως μετά το ερωτηματικό και το θαυμαστικό.

_Sophia!!!_ έγραψε:

Γενικά, στα αγγλικά δε χρησιμοποιούν τόσο συχνά το κόμμα, ειδικά στο διαχωρισμό μιας κύριας από μια δευτερεύουσα, κάτι που είναι υποχρεωτικό στην ελληνική. Επίσης, δεν είναι σπάνιο να κάνουν λάθη τα ξένα fansubbing groups και παρατηρείται ακόμα και διαχωρισμός υποκειμένου από ρήμα!

[Gpower2]

_Sophia!!!_ έγραψε:

Προσοχή γενικά στα επιρρήματα. Άλλα είναι σε -α και άλλα σε -ως. Ακόμη, άλλα έχουν ίδια ρίζα, αλλά έχουν και σε -α και σε -ως. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το επίθετο "απλός". Υπάρχει και "απλώς" και "απλά". ΑΛΛΑ: απλώς = μόνο πχ. Ήθελα απλώς να βοηθήσω = Ήθελα μόνο να βοηθήσω απλά = με απλό τρόπο πχ. Μπορείς να μιλήσεις πιο απλά? = Μπορείς να μιλήσεις με απλό τρόπο/όχι επιτηδευμένα. Γενικά χρειάζεται προσοχή στη σωστή απόδοση των επιρρημάτων στα αγγλικά στο αντίστοιχο επίρρημα στα ελληνικά. Υπάρχει πολύ λεπτή διαφορά στη σημασία ενός επιρρήματος σε -α και ενός σε -ως (ορθώς-ορθά, καλώς-καλά και δε συμμαζεύεται). καταρχάς = αρχικά καταρχήν = βασικά (στη δημοτική οι συγκεκριμένες λέξεις δεν παίρνουν πια απόστροφο)

_________________
Διαβάστε τους Κανόνες του Forum! Τα greeklish απαγορεύονται!
Διαβάστε το Playback FAQ
Feeling... nauseous already? Wait to see my anime list first...

And remember, fansubbing is NOT serious business...

[psofia]

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ - ΑΝΑΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΜΑΝΟΛΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ - ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΔΙΔΑΚΤΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ 2006 - σελ. 18 έγραψε:

21. Η κάθε λέξη γράφεται χωριστά. ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ. Γράφονται με μια λέξη: α) Τα α ρ ι θ μ η τ ι κ ά από το 13 ως το 19 δεκατρία, δεκατέσσερα, δεκαπέντε, δεκαέξι, δεκαεπτά, δεκαοκτώ, δεκαεννέα. β) Οι α ν τ ω ν υ μ ί ε ς: καθένας - καθεμιά - καθένα, καθετί, κατιτί, οποιοσδήποτε, οσοσδήποτε, οτιδήποτε γ) Τα ά κ λ ι τ α: απαρχής, απεναντίας, απευθείας, αφότου αφού, δηλαδή, διαμιάς, ειδάλλως ειδεμή, ενόσω, εντάξει, ενώ εξαιτίας, εξάλλου, εξαρχής, εξίσου, επικεφαλής (Σημ. by Soph: προέρχεται απ'το "επί της κεφαλής"(γενική), άρα μένει και στον πληθυντικό ΙΔΙΟ --> οι επικεφαλής) επιτέλους, καθαυτό, καθεξής, καλημέρα, καληνύχτα, καλησπέρα, καληώρα(!) καταγής, κατευθείαν, κιόλας, μεμιάς μολαταύτα, μόλο (που), μολονότι, ολημέρα(!), οληνύχτα(!) ολωσδιόλου, οπουδήποτε, οπωσδήποτε, προπάντων, υπόψη, ωστόσο [Επίσης απ'τις σημειώσεις μου στην Έκθεση τα εξής:] άραγε, αφενός, αφετέρου, έκτοτε ενγένει, ενμέρει, ενόψει, εντάξει εντούτοις, εντωμεταξύ, επιμέρους, επιτόπου εφάπαξ, εφόσον, καθόσον, καθότι καλωσορίζω, κατεξοχήν, ολοένα, παραταύτα παρόλο/παρόλη, παρότι, προπαντός δ) Η π ρ ό θ ε σ η σε (σ') με τη γενική και την αιτιατική του άρθρου: στου φίλου μου, στον αφρό της θάλασσας, στο πεζούλι της εκκλησιάς κτλ. Γράφεται όμως χωριστά και με απόστροφο η αντωνυμία σου* σ'το δίνω, σ'το έστειλα Γράφονται με δύο λέξεις: καλως όρισες, καλώς τον (την,το), μετά χαράς, τέλος πάντων *Ο συγκεκριμένος κανόνας βρίσκεται σε αχρηστία απ'τη μέχρι τώρα εμπειρία μου

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ... - σελ. 20-21 έγραψε:

25. Κατά το συλλαβισμό ακολουθούμε τους παρακάτω κανόνες. 1. Ένα σύμφωνο ανάμεσα σε 2 φωνήεντα συλλαβίζεται με το δεύτερο φωνήεν έ-χω, κα-λο-σύ-νε-ψε, πα-ρα-κα-λώ, πα-θή-μα-τα 2. Δύο σύμφωνα ανάμεσα σε δύο φωνήεντα συλλαβίζονται με το δεύτερο φωνήεν, όταν αρχίζει από αυτά τα σύμφωνα ελληνική λέξη λά-σπη (σπίθα) έ-θνος (θνητός) ύπο-πτος (πτώμα) ά-φθονος (φθόγγος) έ-βγαλα (βγαίνω) έ-τσι (τσαρούχι) Αι-σχύλος (σχολείο) κο-φτερός (φτωχός) τζί-τζικας (τζάμι) α-τμός (τμήμα) Αλλιώς, χωρίζονται και το πρώτο σύμφωνο πάει με το προηγούμενο φωνήεν, το δεύτερο με το ακόλουθο: θάρ-ρος, άλ-λος, θάλασ-σα περ-πατώ, έρ-χομαι δάφ-νη, βαθ-μός, τάγ-μα 3. Τρία ή περισσότερα σύμφωνα ανάμεσα σε 2 φωνήεντα συλλαβίζονται με το ακόλουθο φωνήεν, όταν αρχίζει ελληνική λέξη τουλάχιστον απ'τα δύο πρώτα από αυτά: ά-στρο (στρώνω), ε-χθρός (χθεσινός), σφυρί-χτρα (χτένι), αι-σχρός (σχέδιο) Αλλιώς, χωρίζονται και το πρώτο σύμφωνο πάει με το προηγούμενο φωνήεν, τα άλλα με το ακόλουθο: άν-θρωπος, νεραν-τζιά, εκ-στρατεία, παν-στρατιά 4. Τα δίψηφα μπ, ντ, γκ δε χωρίζονται στο συλλαβισμό μπου-μπούκι, α-μπέλι, ντα-ντά, πέ-ντε, μπα-γκέτα, μου-γκρίζω 5. Οι σύνθετες λέξεις ακολουθούν κατά το συλλαβισμό τους ίδιους κανόνες προ-σέχω, υ-πεύθυνος, εί-σοδος, πα-ρα-κούω 6.Τα δίψηφα φωνήεντα, οι δίφθογγοι, οι καταχρηστικοί δίφθογγοι και οι συνδυασμοί αυ και ευ κατά το συλλαβισμό λογαριάζονται σαν ένα φωνήεν αί-μα, νε-ράι-δα, ά-πια-στος, ναύ-της Σημείωση by Soph: Υπάρχει και εμφαντικός συλλαβισμός, όταν θέλουμε να τονίσουμε τα συνθετικά μιας λέξης. πχ. Εφόσον έχουμε δημο-κρατία, γιατί ο λαός έχει μηδαμινή συμμετοχή στην εξουσία?

NEOEΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ... - σελ. 190, 228-229 έγραψε:

Ο ΤΟΝΙΣΜΟΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ ΤΩΝ ΜΕΤΟΧΩΝ Οι ενεργητικές μετοχές τελειώνουν σε: -οντας, όταν είναι προπαροξύτονες λέγοντας, γράφοντας, τρέχοντας κτλ. -ώντας, όταν είναι παροξύτονες γελώντας, πηδώντας, τραγουδώντας. Οι παθητικές μετοχές τελειώνουν σε: -όμενος, όταν είναι προπαροξύτονες: εργαζόμενος, εμπορευόμενος, λεγόμενος Σημείωση - Μερικές μετοχές που προέρχονται από λόγια ρήματα της δεύτερης συζυγίας(-ώ, -ιέμαι ή -ούμαι) δεν ακολουθούν τον κανόνα και γράφονται με ω: τιμώ - τιμώμενος, προσδοκώ - προσδοκώμενος, περισπώμενη λέξη κτλ (Σημ. by Soph: Προέρχονται απ'τα λεγόμενα συνηρημένα ρήματα της αρχαίας ελληνικής, τα οποία τονίζονται στη λήγουσα) -ώμενος, στις εξής περιπτώσεις: α) στα ρήματα που τελειώνουν σε -ώνω απλώνω-απλωμένος β) στα ακόλουθα ανώμαλα ρήματα βλέπω --> ιδωμένος λέγω --> ειπωμένος γίνομαι --> γινωμένος κάνω --> καμωμένος πίνω --> πιωμένος τρώγω --> φαγωμένος γ) γενικά στις παροξύτονες μετοχές ξηλωμένος